Brahîmê Alûcî براھیمێ ئالووجی

  ئاردی بدە ئاردبێژێ، باھەندێکیش بڕێژێ ئاش لە خەیاڵێک و ئاشەوان لە خەیاڵێک ئاشی نەزان خوا ئەیگێڕێت ئاغای گوندی ڕێی بە گاوانی گوندی دەکەوێ قەدری زێڕ لای زەڕەنگەرە من ئاغا و تۆ ئاغا، ئەی کێ جێمان بۆ ڕاخا؟ ھەموو کەس لە شەڕواڵی خۆی دا پیاوە ماسی لە بەحرا سەودا ناکرێت بۆ ڕیش چوو سمێڵیشی دانا ھەموو شتێک بە خوێ، خوێش بە مانا بار بە لاباران قەت ناگاتە ھەواران قسە زۆر بکڕە، کەم بفرۆشە تا خاوەن ماڵ دزی گرت، دز خاوەن ماڵی گرت سەرێکی ھەیەو ھەزار سەودا ئاردی بدە ئاردبێژێ، باھەندێکیش بڕێژێ تاخۆت دۆست نەبی، کەس نابێ بەدۆست، چەپڵە لێ نادرێ بە تەنھا یەک دەست ئەوەی بە بڵندان بڕوانی، بە ناویاندا دەکەوێ ھەتا گوندۆر گوندۆر بوو خزمێ مە گەلەک زۆر بوو، گوندۆر ھاتە بڕانێ خزم ھاتەنە قڕانێ ئەوەی بەرز بفڕێت نزم ئەنیشێتەوە کەرە مەمرە بەھارە کورتانت بۆ دێت لە شارە ئەو کەسە ژیرە، پیری لە بیرە نان ئەو نانەیە ئەمڕۆ لەخوانە نان بۆ نانەوا گۆشت بۆ قەساب نان خۆرت بمرێ بەس مشور خۆرت نەمرێ سەری بێ دەلاک مەتاشە سەری لە بەر ھەتاو سپی نەکردووە سەری نایەشێت پەڕۆی لێ بەستووە. ئەوەی دەتگرێنێت دۆستە، ئەوەی کە پێت پێ ئەکەنێ دوژ...

 Ji xelkê re ... Ji xelkê re masîgir e, ji min re kosîgir e. Ji xelkê re edet e, ji min re qebhet e. Ji xelkê re cih û war e, ji min re erdê sar e. Ji xelkê re dengbêj e, ji xwe re ker û gêj e. Ji xelkê re find û şemal e, ji xwe re dawidê şekal e. Ji xelkê re hevîr in, ji xwe re kevir in. Ji xelkê re şîr in, ji xwe re şûr in. Ji xelkê re yar e, ji min re neyar e. Ji xelkê re xerat e, ji xwe re malmîrat e. Ji xelkê re hût e, ji xwe re kût e. Ji xelkê re gul e, ji xwe ra kul e. Ji xelkê re rêzane, ji xwe re nezane. Ji xelkê re jîr e, ji xwer kwîr e. Ji xelkê re baran in, ji xwe re teyrok in. Ji xelkê re hêkan dike, ji me re zelqan dikin. Ji xelkê qoç in, ji xwe re biqiloç in. Ji xelkê re aş in, ji xwe re şaş in. Ji xelkê re dost û yar in, ji xwe re gur û mar in. Ji xelkê re dost û yar e, ji xwe re gurê har e. Ji xelkê re zîv û zêr in, ji xwe re şêr û mêr in. Ji xelkê re pirbêj e, ji me re ker û gêj e. Lextê me dixwe, ji xelkê re hêka dike. ...