Derûniya Ala Kurdistanê (Reng, Sembol û Wateyên Neteweyî)

Ala Kurdistanê ne tenê semboleke neteweyî ye, lê di heman demê de berhevoka dîrok, xeyal û hêviyên miletekî ye ku bi sedsalan li benda nasnameya xwe ye. Her hêmaneke vê alê - ji reng heta sembol - wateyek kûr a derûnî û çandî di xwe de vedihewîne.

Wateyên Derûnî yên Rengan

Ala Kurdistanê bi sê rengên sereke tê naskirin ku her yek ji wan bandoreke wê ya taybetî li ser derûna kurdan dike:

Rengê Sor li jor cih digire û xwîna şehîdan, berxwedana neteweyî û hêza azadiyê temsîl dike. Ev reng di derûniya hevpar (kolektif) a kurdan de bi qurbanî û şerê ji bo mafan ve girêdayî ye. Dema kurd vî rengî dibînin, bîranînên berxwedanê û hêviya azadiyê di dilê wan de geş û zindî dibe.

Rengê Spî di navîn de ye û aştî, wekhevî û paqijiya armancên neteweyî nîşan dide. Ev reng wateya girîng a aştiyê di nav kurdan û di nav hemû gelan de temsîl dike - ku berxwedana kurdan ne ji bo şer, lê ji bo mafê jiyaneke aştiyane ye.

Rengê Kesk li jêr e û bi erdê Kurdistanê, çiya, deşt û siberoja ronahiyê ve girêdayî ye. Ev reng hêvî û nûbûna jiyanê dide zanîn. Ji bo kurdên di derveyî welat de jî rengê kesk girêdana wan bi axa bavûkalan ve xurttir dike.

Rojhilata Zer: Sembola Ronahî û Zanînê

Rojhilata zer li navenda alê cih digire û 21 tîrêj hene - ku her tîrêj ronahî, zanîn û pêşketin temsîl dike. Rengê zer di derûniya mirovî de bi ronahî, germ û enerjiyê ve girêdayî ye. Ji bo kurdan, ev rengê zêrîn wateya wê ya taybetî heye:

Ew ronahiya zanînê temsîl dike - dûrbûna ji tarîtî û nezan û vegera li hember şaristaniyetê. Rojhilat wek çavkaniya ronahiyê ye ku riya pêş nîşan dide û tarîtiya çend sedsalan ronî dike.

Rengê zer jî bi dewlemendiya çandî û dîrokî ve girêdayî ye. Ew zêr û berbihatiya çandeke dêrîn û kevn nîşan dide - çanda ku hezaran salan li vê erdê hebûn û jiyana xwe ava kiriye.

Di heman demê de, rojhilata zer hêviya nû û serfiraziyê dide zanîn. Mîna ku rojhilat her sibê dinivîse û jiyaneke nû dest pê dike, rojhilata li ser ala Kurdistanê jî nûbûna gelekî û hêviya wan ji bo siberojeke ronahîtir temsîl dike.

Hejmara 21 tîrêjan bi meha Newrozê (21ê Adarê) ve girêdayî ye - şahiya nûbûnê û serxwebûnê ya kurdan. Ev girêdan hesta nasnameyê civakî xurttir dike û bîranînên hevpar (kolektif) zindî dihêle.

Bandora Derûnî ya Alê li ser Nasnameya Kurdî

Ala Kurdistanê di derûniya mirovî de çend erk û fonksiyonan pêk tîne:

Ew amûreke yekbûnê ye. Dema kurd li her derê cîhanê vê alê dibînin an jî bilind dikin, hesta hevparî, hevbeşiyê û girêdanê pêk tê. Ev taybetî ji bo gelekî ku li çar welatan parve kirî ye û beşeke mezin jî di diyasporayê de dijî, girîngiyeke wê ya taybetî heye.

Ala Kurdistanê semboleke berxwedanê ye. Di dîroka nêzîk de, bilindkirina vê alê gelek caran bi rîska jiyanê ve rûbirû bûye. Ji ber vê yekê, ew ne tenê rengek e, lê nîşana wêrekî û parastina nasname û xwebûna xwe ye. Ev yek bandoreke hestebar li ser derûna kurdan dike.

Ew girêdana nifşan bi hev re temsîl dike. Bi sedan salan kurd di bin birêvebirinan de dijîn ku wan parve kiriye, lê ala wan nîşan dide ku girêdan bi hev re hene û ew yek gel û milet in.

Ala Kurdistanê di Zaroktiyê de

Ji bo zarokên kurd, ala Kurdistanê cara yekem in ku ew fêrî çi ye bûna kurd dibin. Dema zarok alê dibîne, ew dest bi rave û şîrovekirina wê dike bi çavên xwe: Rengên zelal - sor, spî, kesk û zer - û form û rêzên wê. Ev pêwendiya dîtbarî bûne bingeha nasnameyê wan a çandî.

Zer bi taybetî ji bo zarokan hêsantir e ku fêm bikin, ji ber ku ew rengeke ronahî û şahî ye. Zarok rojhilatê zer wek stêreke mezin, wek ronahiyeke hêviyê dibînin.

Lê li welatên ku kurd kêminek in, ala Kurdistanê dikare ji bo zarokan hem hêvî û hem jî derdan bîne - hêviya ku ew ji civakeke mezintir in, lê derdê ku ev nasname her gav nayê pejirandin an jî tê nîşkirkirin.

Ala Kurdistanê û Hestên Hevpar

Di şahî û rûdanên girîng de, bilindkirina ala Kurdistanê bandorek hestyarî ya kûr li ser kurdan dike. Di konsêrtan, yariyên werzîşê, demonstrasyonan de - dema mirov alê dibîne, navendên hestên mejî çalak dibin. Ev ne tenê xeyaleke siyasî ye, lê hesteke derûnî ye ku bi bîranîn, hêvî û xeyalan ve girêdayî ye.

Stranên neteweyî dema bi alê re tên gotin, bandora wê hê jî xurttir dibe. Ey Reqîb, ey nemirî netewî me - van gotinên ku bi alê ve tên dîtin û gotin, hestên xwebûn û nasnameyê zêde dikin.

Gotina Dawî

Ala Kurdistanê ne tenê pêkhateyeke reng û sembol e, lê derheqê wê de berhevoka dîrok, xeyal û hêviyên milyonan kurdan heye. Rengên wê - sor, spî, kesk û zer - çîroka berxwedan, aştiyê, girêdana bi erdê ve û ronahiya zanînê vedibêjin. Zera li navendê jî ronahiya siberojê nîşan dide û hêviya miletekî temsîl dike.

Di derûniya hevpar a kurdan de, ev al ne tenê wêne ye - ew sembola nasnameya wan, girêdana wan bi hev û bi dîroka xwe ve ye, û hêviya wan ji bo siberojeke azad û ronahî ye. Her tîrêjên zer ronahiyeke din a hêviyê ye ku gel di tarîtiyê de zindî dihêle.