Brahîmê Alûcî براھیمێ ئالووجی

Em çi bikin law; ''Mal xizan e, kebanî nezan e.'' Em çi bikin law; ''Mirinê dibînin, bi tayê qayîl dibin.'' Em çi bikin law; ''Heya em bûn çavnas, dinya bû xelas.'' Em çi bikin law; ''Çira ji koran re, tembûr ji keran re bêfêde ye.'' ''Aş digere, qeraş pesnê xwe dide.'' Em çi bikin law, em çi bikin; ''Ga dikirim dibe golik, genim diçînim dibe şolik.'' Bila malek bêxwedî be, ne êlek bê serî be. Ji giya nermtir nîne, di binê keviran de namîne. Heta mirov deyndar nebe, mirov maldar nabe. Ku mirov bi keran re bigere, dê wek wan bizire. Ji rê bimîne, ji hevalan nemîne Rastî bibe mû jî naqete Bilind nefire, tê nizm bikevî Dar bi xweziya hêşîn nabe Bikin mîna şêran, bixwin mîna mêran Çûme derve fata kor e, hatim hundir xata kor e. Dizê bîstanan mikur tên zivistanan Yek dibêje; ba, yê din dibêje; ta Xizanî tê ji nezanî Qetnezanî ji nîvzanînê qenctir e Kûçik ...

Bê desmêj, mêj nabe. Çala vekirî her kes tê de dirî. Zivistana sar, lingan bikin çar. Li daran e, bi qasê bîst û çaran e. Jina xwelîliser, mêrê çavlider. Dereng bû, çeleng bû. Çêyî bike, bi avê re berde. Zehmet ew e ku mirov ji çardera derî derkeve. Werîsê rizî, bi kêrî girêdanê nayê. Rovî, ticar nabe şêr; dizê şevê, nabe mêr; sêla rizî, nabe zêr. Tavek ji tava Nîsanê, berberî malê Xoresanê. Dewara mekire di Nîsanê de, keçan hilnebijêre di dilanê de. Adar, mirov dike dar; Nîsan, mirov dike însan. Nîsanê, dew li kîsanê; li ber deriyê hemî kesanê. Di nava Nîsan û Gulanê, Xwedê bide tavek baranê, çêtir e ji gundorê zêrînî li ser sê riyanê. Hat tavek ji tavên nîsanê çêtir e ji cohtên meydanê. Hêvî, nanê feqîran e. Hêvî ji Xwedê nayê birîn. Mirov li hêviya yarê, bê jin dimîne. Hin garis dikin genim, hin genim dikin garis. Derya yek reng e û masî rengîn in. Barana bê ewr e. Derew wexta ku mirov jê bawer dike, dibe rastî. Elman dibêjin: Caranan derew çi dike ku dar l...

Fêmkirina hîs û hestên karesatan an jî têgihiştina hestên piştî rûdaneke trawmatîk ji bersiv û bertekên normal re dibe rêber û bi saya vê fêmkirin û têgihiştinê mirov hîn çêtir bi fikr û raman û tevgerên xwe yên trawmatîk  re serî derdixin.   Karesat û bobelatên weke lehî, bahoz, erdhêj, qeza an şewatên mal û xaniyan bi gelemperî rûdanên ji nişkave û yên dema wan nediyar in loma mirov tengezar û tengegav dibe. Piştî van rûdanên metirsîdar dibe ku li ser bejn û bala gelek mirovan de nîşaneyên birînan tune be lêbelê ji hêla hîs û hestyarî ve birînên wan yên derûnî hebin. Bi giştî mirovên ku karesat û bobelatên bi vî rengî bi serê wan ve hatine bertekên tund û tûj ên hîsî û hestyarî destnîşan didin. Fêmkirin û têgihiştina van rûdanên trawmatîk dikare ji bo bertekên hîs û hestayariyê bibe alîkar û bandorê li fikr û raman û reftar û tevgerên mirov bike ku hîn çêtir ji xwe re rêya arambûn û başbûnê bibîne.      Bertekên hevpar û bersivên li hemberî karesat û b...

AQIL XWEŞ MAL E LÊ HER GAV NE LI MAL E. Guh kovika dil e. Ji zanaya bipirse, ji nezana bitirse. Goşt bê hestî nabe. Kevirê giran li şûna xwe ye. Meriv ji çi bitirse, ew tê serê meriv. BAR MIROVA NAKUJE, SERBAR MIROVA DIKUJE. MIROVÊ XERÎB, TEYRÊ KOR E. Çavê rastê, çavê çepê nabîne Mirov her cem başa, baş dibe. Mirov her cem xeraba, xerab dibe. Kerê me, di axurê xelkê da dizire. Zilm, zû pozê mero dişkîne. Mirin, rûsipîtiya însan e. Ewr ewrê me ye, lê şilî şiliya xelkê ye Bi du-sê kesan şîn û şahî nabe Xebat xebata hespê ye Xwarin xwarina kerê ye Hê jî li ser wî guhî radizê (Hê jî gumana xwe qut nekiriye) Xwedê meriv nexe tora xereban Kes nabê dewê min tirş e Mere here dawet û şîna xelkê, wê xelk jî werin dawet û şîna mere Nanê dawetê bi deyn e Sifra xwînê mêr datîne, lê jin radikin Ma em ji te re bi ta û derziyê vekin Ma ez ji te re pîvazê biqeşêrim Talan û wêran, ne karên mêran Mirov şaxa ser xwe jênake Barê dijminatiyê û bêbextiyê ...